ผู้ที่อยู่ภายใต้หัวข้อ “ภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลของวัยรุ่นกำลังเพิ่มสูงขึ้น” มักจะมีการอ้างอิงแบบเลือกสรรที่เหมาะกับเรื่องเล่าของผู้เขียนมากกว่าที่จะสะท้อนถึงสถานะปัจจุบันของวิทยาศาสตร์
เกี่ยวกับความวิตกกังวล หนังสือเล่มนี้นำเสนอเพียงบางส่วนของงานวิจัยที่ระบุว่าความวิตกกังวลเพิ่มขึ้นสามเท่าอย่างน่าตกใจระหว่างปี 2546 และ 2554 ที่เพิ่มขึ้นสามเท่าคือการนำเสนออาการวิตกกังวล การวินิจฉัยความวิตกกังวลโดยรวมยังคงมีเสถียรภาพ
ผู้เขียนเองระบุว่าผลลัพธ์ที่ได้นั้นยังไม่ชัดเจน อาจสะท้อนถึง
ความวิตกกังวลที่เพิ่มขึ้นอย่างแท้จริง แต่อาจเป็นผลมาจากการรับรู้ที่เพิ่มขึ้นโดยแพทย์ทั่วไปหรือพฤติกรรมการแสวงหาความช่วยเหลือที่เพิ่มขึ้นของวัยรุ่น จากนั้นมีข้อความที่ผิดจริง ๆ ตัวอย่างเช่น Gillespie แนะนำ สิ่งอื่นต้องอยู่ในหัวใจของการแพร่ระบาดของความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าของวัยรุ่น และมีหลักฐานที่ดีว่าสิ่งนี้กำลังถูกส่งกลับบ้านโดยเทียบเท่ากับตำราเรียนสมัยใหม่ นั่นคืออุปกรณ์แท็บเล็ต
ในหลายจุดตลอดทั้งเล่ม Gillespie เชื่อมโยงสมาร์ทโฟนและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์กับการตั้งครรภ์ในวัยรุ่น การบริโภคแอลกอฮอล์ ยาผิดกฎหมาย และอาชญากรรมรุนแรงที่ลดลงอย่างมาก แม้ว่าจะเป็นเรื่องจริงที่การตั้งครรภ์ในวัยรุ่น การใช้สารเสพติด และอาชญากรรมลดลง แต่สิ่งนี้ไม่จำเป็นสำหรับทุกประเทศ
ตัวอย่างเช่นการศึกษาเมื่อเร็วๆ นี้แสดงให้เห็นว่า แม้ว่าการใช้สารเสพติด การมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกัน อาชญากรรม และการขับรถที่เป็นอันตรายจะลดลงในวัยรุ่นของสหรัฐฯ แต่แนวโน้มเดียวกันนี้ไม่ได้นำไปใช้อย่างสม่ำเสมอในประเทศที่พัฒนาแล้วอื่นๆและแม้ว่าการศึกษาจะระบุว่าสมาร์ทโฟนและสื่อสังคมออนไลน์เป็นหนึ่งในความเป็นไปได้ที่อยู่เบื้องหลังการลดลงเหล่านี้ แต่วิธีการที่พวกเขาอาจทำเช่นนี้และหากเกิดขึ้นจริงนั้นยังไม่ได้รับการตรวจสอบ
อ่านเพิ่มเติม: วัยรุ่นออสเตรเลียสบายดี แต่บางคนยังมีความเสี่ยงสูงที่จะฆ่าตัวตายและทำร้ายตัวเอง
การปฏิเสธพฤติกรรมเสี่ยงและพฤติกรรมเสพติดในวัยรุ่นอาจถูกมองว่าเป็นสิ่งที่ดี แต่กิลเลสพีก็สามารถใช้สิ่งนี้เพื่อให้เข้ากับเรื่องเล่าของเขาได้ นั่นคือสมาร์ทโฟนและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์มีส่วนรับผิดชอบต่อการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกเหล่านี้ แต่มีค่าใช้จ่าย
ค่าใช้จ่ายดังกล่าวคือการใช้อุปกรณ์ดังกล่าวกำลังแทนที่ปัญหา
วัยรุ่นเหล่านี้ด้วยปัญหาใหม่ทั้งชุด: ความวิตกกังวลของวัยรุ่น, ภาวะซึมเศร้า, การทำร้ายตัวเองและการฆ่าตัวตายที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่ขอย้ำอีกครั้งว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นด้วยการใช้หลักฐานที่ทำให้เข้าใจผิดหรือขาดหายไปโดยสิ้นเชิง
วัยรุ่นไม่เหมือนกัน
Gillespie นำเสนอวิธีการแบบหนึ่งขนาดที่เหมาะกับทุกคนในหนังสือของเขา ซึ่งเป็นปัญหาเช่นกัน เพราะวัยรุ่นทุกคนไม่เหมือนกัน มีความแตกต่างกันมากในแต่ละบุคคลและวิธีที่พวกเขาสามารถจัดการสิ่งต่างๆ เช่น ความวิตกกังวล การใช้ยาหรือแอลกอฮอล์
พันธุกรรมรวมถึงสภาพแวดล้อมของเรามีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของเรา ดังนั้นสิ่งที่อาจใช้ได้ผลกับวัยรุ่นคนหนึ่งอาจไม่จำเป็นต้องใช้ได้กับอีกคนหนึ่ง
หนังสือเล่มนี้ให้ความสำคัญอย่างมากกับบทบาทของฮอร์โมนในเส้นทางการให้รางวัลและการเสพติดของเรา ตัวอย่างหนึ่งคือออกซิโทซิน Gillespie กล่าวว่า “วัยรุ่นมีความอ่อนไหวเป็นพิเศษต่อพลังของ oxytocin” และ “วัยรุ่นเป็นช่วงที่พลังการเสพติดของ oxytocin ขยายใหญ่ขึ้นอย่างมาก”
แต่มีความแตกต่างอย่างมากในระดับออกซิโทซินระหว่างบุคคล และวิธีการที่ระบบของแต่ละคนมีปฏิกิริยาต่อสิ่งเหล่านี้ ซึ่งหนังสือเล่มนี้เพิกเฉยโดยสิ้นเชิง
อ่านเพิ่มเติม: การบาดเจ็บในวัยเด็กเปลี่ยนแปลงฮอร์โมนของเราอย่างไร และทำให้สุขภาพจิตของเราเข้าสู่วัยผู้ใหญ่
หนังสือเล่มนี้จบลงด้วยประเด็นสำคัญ 5 ประการสำหรับวิธีที่พ่อแม่ควร “อดทนเพื่อช่วยชีวิตลูก ๆ ของพวกเขา” ซึ่งรวมถึงผู้ปกครองที่ทำผิดกฎและละเมิดกฎจะถูกลงโทษอย่างสม่ำเสมอ
Gillespie ยังให้คำแนะนำด้วยว่า “วัยรุ่นทุกคนต้องนอนคืนละ 8 ชั่วโมง” คำแนะนำนี้อยู่นอกเหนือปริมาณการนอนหลับที่เด็กอายุต่ำกว่า 14 ปีต้องการ (9-11 ชั่วโมงสำหรับเด็กอายุ 5-13 ปี) และเป็นเพียงปริมาณขั้นต่ำที่แนะนำสำหรับผู้ที่อายุ 14 ปีขึ้นไป (8-11 ชั่วโมงสำหรับผู้ที่อายุ 14- 17).
ความอัปยศที่แท้จริงโดยรวมคือข้อความสำคัญที่เราควรจำกัดเวลาหน้าจอของวัยรุ่น อันที่จริงแล้วเป็นข้อความที่ดี แม้ว่าการวิจัยยังคงหายาก แต่มีรายงานเบื้องต้นบางฉบับที่แนะนำว่าการใช้หน้าจอมากเกินไปอาจส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่ที่ดีของวัยรุ่น โดยเฉพาะการนอนหลับความวิตกกังวล และภาวะซึมเศร้า
แต่กิลเลสปีได้รายงานทั้งหมดในลักษณะที่เกินเลยไปอย่างไร้เหตุผลและเกินจริง และบางครั้งก็ไม่ถูกต้องหรือเป็นการล่วงเกินธรรมดา
การสื่อสารประเภทนี้มีไว้เพื่อขยายเวลาความกลัวและสร้างความวิตกกังวลเท่านั้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ผู้เขียนอ้างว่าหนังสือของเขาจะแก้ไขได้
