สำหรับกวารอน ใครๆ ก็จินตนาการได้ เมื่อมีช่องว่างระหว่างความทรงจำกับความเป็นจริงมากขึ้น

การเปลี่ยนแปลงจะต้องเห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้น สถานที่สำคัญใน “Roma” ไม่มีอยู่อีกต่อไป: Cine las Americas โรงภาพยนตร์ที่เห็นในช่วงท้ายของเรื่อง และ Centro Médico Nacional โรงพยาบาลที่มีการเปิดเผยประเด็นสำคัญ ในขณะที่สถานที่อื่นๆ เช่น Cine Metropolitan, Insurgentes Avenue หรืออดีตสลัมของ Netzahualcóyotl ในรัฐใกล้เคียงของเม็กซิโก ได้รับการดัดแปลง ขยาย หรือปรับปรุง การ

เปลี่ยนแปลงเหล่านี้บางส่วนเกิดขึ้นในขณะที่ผู้กำกับยังคงทำงานในเม็กซิโก แต่มีแนวโน้มว่าผลกระทบ

จะสัมผัสได้อย่างแท้จริงเมื่อติดตามย้อนกลับไปถึงวิธีที่เขารับรู้สภาพแวดล้อมเป็นครั้งแรกเม็กซิโกซิตี้ในปัจจุบันดูไม่เหมือนในทศวรรษ 1970 หรือ 1990 เมืองแห่งวัยเด็กของ Cuarón และเมืองของฉันไม่ได้มีอยู่ในรูปแบบที่แน่นอนอีกต่อไป แต่แก่นแท้ของเมืองยังคงสามารถระบุตัวตนได้แม้ภายใต้โครงสร้างคอนกรีตใหม่ การพัฒนาระบบขนส่งมวลชนล่าสุด ซากปรักหักพังทางวัฒนธรรมที่เกิดจากพื้นที่ และความทุกข์ยากอื่น ๆ ทั้งหมดที่ มหานครขนาดใหญ่เช่นนี้ต้องยืนหยัดเพื่อความอยู่รอดและรองรับประชากรจำนวนมหาศาล ต่างกับต่างเมืองคุ้นหน้าคุ้นตา

ฉันต้องยอมรับว่าการแยกทางภูมิศาสตร์ที่ขยายออกไปของฉันและการไม่สามารถเชื่อมต่อกับเม็กซิโกซิตี้ได้อีกครั้ง (ผู้รับ DACA เช่นฉันมีความเสี่ยงสูงที่จะเดินทางไปต่างประเทศ) ทำให้วิสัยทัศน์ของฉันเกี่ยวกับเมืองกลายเป็นการตีความในอุดมคติของสิ่งที่เป็นจริง

ในต่างประเทศ หัวใจรักและภูมิใจในแนวคิดเรื่องบ้านมากขึ้น ในกรณีของฉัน อาจมากกว่านั้นสำหรับผู้ที่จากไปแต่กลับมาอย่างสม่ำเสมอ ในการคัดเลือก จิตใจของฉันเลือกที่จะปกป้องตัวอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ของความสุขที่เกี่ยวข้องกับสถานที่ที่ฉันเกิด เพราะผ่านเสาหลักเหล่านั้นในเรื่องราวต้นกำเนิดของฉันเท่านั้นที่ฉันสามารถเข้าใจได้ว่าฉันเป็นใครในวันนี้ ความทรงจำบางอย่างเกี่ยวกับสถานที่ที่คุณเคยรู้จักยังคงไม่บุบสลายในขณะที่พื้นที่ทางกายภาพเปลี่ยนไป จมอยู่ในวังวนแห่งกาลเวลา สิ่งที่ดึงดูดใจเกี่ยวกับ “Roma” ของ Cuarón คือมันได้รวบรวมสาระสำคัญที่ไม่เสื่อมคลายของเม็กซิโกซิตี้ด้วยความยิ่งใหญ่เหนือกาลเวลาจนสามารถพูดเสียงดังแม้กระทั่งกับพวกเราที่ไม่ได้อาศัยอยู่ที่นั่นในช่วงปี 1970 มีสัญญาณประสาทสัมผัสในการพรรณนาถึงเมืองของผู้กำกับที่ท้าทายเหตุการณ์: เสียงถอนหายใจและเสียงที่ฝังแน่นอยู่ในจินตนาการร่วมของ “เมืองหลวง

ในชุดของ “Roma”ในขณะที่บางคนถูกปลูกฝังโดยผู้ใหญ่ของเรา (เช่น รายการทีวีที่ครอบครัวดู “Ensalada de Locos” ซึ่งฉันไม่เคยดูแต่แม่ของฉันอ้างถึง) บางอย่างมาจากการมีปฏิสัมพันธ์โดยตรง เสียงอึกทึกครึกโครมของชีวิตเคลื่อนไหวแทรกซึมจิตใจของคุณตลอดเวลาที่ฉายภาพยนตร์ เพลง

ประกอบการวินิจฉัยนั้นรวมถึงสุนัขที่เห่าจากบ้านทุกหลังในถนนของครอบครัว พ่อค้าพเนจรที่ให้บริการ

และผลิตภัณฑ์: จากที่ลับมีด (el afilador) ผู้ขายน้ำผึ้ง (miel de colmena) ผู้ขายมันเทศ (el camotero); เพลงโรแมนติกคลาสสิกทางวิทยุ (เพลง “No Tengo Dinero” ของฮวน กาเบรียล หรือเพลง “Te He Prometido” ของลีโอ แดน) วงโยธวาทิต (banda de guerra) บทสวดมนต์ก่อนนอน (Ángel de la guarda) เพลงสำหรับเด็ก (Que llueva, que llueva ),

เสียงทั้งหมดของเมืองเหล่านี้ที่ประกอบเป็นละครในยุค 70 ยังคงปรากฏอยู่ในยุคสมัยของฉัน และแน่นอนว่าสะท้อนถึงประสบการณ์มากมายของเพื่อนร่วมรุ่นของฉันและคนอื่นๆ ที่มาก่อนหรือหลัง เรากำลังแสวงหาสิ่งปลอบประโลมอยู่เสมอจากสิ่งที่สร้างความมั่นใจ การเฝ้าดู “Roma” ความรู้สึกคุ้นเคยท่วมท้น ราวกับอ้อมกอดที่อบอุ่น ราวกับจะย้ำเตือนว่าสายสัมพันธ์ของฉันกับเมืองและผู้คนในเมืองนี้ยังคงอยู่ แม้ฉันจะจากไปก็ไม่ขาดสาย ความสัมพันธ์ทางไกลของเราถูกจุดขึ้นใหม่อย่างต่อเนื่องเพราะไฟในจิตใจที่โหมกระหน่ำด้วยรูปถ่าย บทสนทนา เพลง และภาพยนตร์ทำให้ฉันอยู่ที่นั่น ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแบบฝึกหัดในความทรงจำที่วันหนึ่งอาจไม่เพียงพอ แต่สำหรับตอนนี้ มันทำหน้าที่รับมือกับการตัดการเชื่อมต่อที่แก้ไขไม่ได้และความกลัวที่จะไม่สูญเสียการติดต่อไปโดยสิ้นเชิง

สำหรับคลีโอ ตัวเอกที่จากบ้านเกิดเช่นกัน มันเป็นกลิ่นที่ติดตัวเธอไปทุกที่ ซึ่งเธอไม่สามารถหาได้ในเมืองนี้ เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากงานเลี้ยงวันหยุดที่แยกจากกันซึ่งคนรับใช้และพนักงานไม่ปะปนกัน Cleo เดินเข้าไปในทุ่งและหายใจเข้าเพื่อให้ถูกเคลื่อนย้ายชั่วครู่ “มันฟังดูเหมือนนี่ มันมีกลิ่นเหมือนกัน” เธออุทานโดยพูดพาดพิงถึงหมู่บ้านของเธอในโออาซากา ซึ่งเราสามารถอนุมานได้ว่าเธอไม่ได้เห็นดวงจันทร์มาหลายดวงแล้ว

ในระดับนั้น “โรม่า” จะอ้าแขนรับใครก็ตามที่เคยห่างไกลจากดินแดนที่เลี้ยงดูพวกเขาในวัยเด็กหรือช่วงเวลาที่มีค่าที่สุดของพวกเขา สำหรับบางคน การแยกทางนั้นหมายถึงการย้ายเมืองเพื่อไปทำงาน สำหรับบางคนต้องข้ามทะเลทรายและมหาสมุทรเพื่อหลีกหนีจากความยากจน และสำหรับอีกหลายคนที่ต้องหนีออกจากประเทศที่โกลาหลเพื่อเอาชีวิตรอดจากสงคราม การพลัดพรากจากสถานที่ที่เรารักและถูกรักสร้างบาดแผลลึกที่ทนได้ก็ต่อเมื่อยึดมั่นในชั่วขณะที่ทำให้ความงามของสิ่งที่เราสูญเสียไปนั้นคงอยู่ถาวร

credit: fakecheapoakleys.net
replicaoakleysunglassesa.com
adalarevdenevenakliyat.net
chicagowalks.org
sdhpodmoklany.net
miamidolphinsdailynews.com
sparklyuggs.com
eoakley.net
arsomklong.net
divasdelblues.com
goodsdelivery.net
nissigraff.com
brooklyntheologian.com